U Bosanskom kulturnom centru Tuzla danas je održana komemoracija u povodu smrti profesora Slavka Jovića, a u poslijepodnevnim satima na Ateističkom groblju obavljena je sahrana ovom istaknutom Tuzlaku. O životnom putu i djelu Slavka Jovića, govorili su Svjetlana Ibričić, članica Ansambla Iskre i Semir Fejzić, direktor Bosanskog kulturnog centra.
{youtube}r-wfK_2hl2o{/youtube}
Otvorena je i knjiga žalosti u koji su se upisali brojni Tuzlaci, a koja će ostati u trajnoj sehari Ansambla Iskre.
Pokojni Slavko Jović rođen je u Nišu 1939.godine. U Tuzli dolazi u svojoj 11. godini života. Paralelno pohađa osnovnu muzičku gdje je prvo učio klavir, a zatim i klarinet. Poslije osnovne upisuje i srednju muzičku školu u Tuzli gdje pohađa dva smjera: umjetnički i pedagoški. Nakon srednje škole završava Pedagošku akademiju, a potom i Muzičku akademiju u Sarajevu.
Prvi orkestar u kojem je zdušno radio bio je veliki jazz orkestar, to jeste veliki big bend orkestar i to u dvorani “Moša Pijade” (sadašnji Bosanski kulturni centar). Interesatno je da su tada na prostoru bivše Jugoslavije bila samo tri ovakva orkestra, jedan u Tuzli, drugi u Beogradu i treći u Trbovlju.
Profesor Slavko je dosta vremena proveo i u bivšem KUD-u “Mitar Trifunović Učo”, sada GKUD “Bosna” dobijajući mnoga priznanja – Saveza KUD-ova BiH.
Povremeno je svirao u duvačkom orkestru u Kreki koji se isticao kvalitetom od ostalih na teritoriji BiH. Pored toga, svirao je i u malim jazz sastavima te je pripadao jednim od prvih nosilaca i svirača jazz muzike na ovim prostorima.
Profesor Slavko se bavio i stvaralačkim radom. Obzirom na njegovo životno opredjeljenje pod nazivom “Promocija suživota i život bez rata” kao i ličnom tragedijom koju je doživio u Drugom svjetskom ratu kada ostaje sam, nastaje veliki broj njegovih kompozicija protkanih upravo navedenom temom, od koji su najpoznatije: “Bosansko nadigravanje” i “Spomen za budućnost”.
Treba također reći da je bio učitelj mnogim tuzlanskim đacima, pa i novinarima Tuzlarija, te kompozitorima i muzičkim stvaraocima kao što su: Asim Horozić, Nesib Delibegović, Nedim Čitaković i mnogi drugi.
Na insistiranje opštine koja je imala za cilj da i Tuzla formira afirmisani ansambl po ugledu na druge gradove, veliki entuzijasta horskog pjevanja prelazi u Dom mladih, gdje je vodio dva ansambla, prvo orkestar, a onda i hor koji je formiran 1974.godine pod nazivom Ansambl Iskre. Ansambl Iskre zajedno sa orkestrom je u određenom trenutku imao više od stotinu članova. Imao je i svoje reditelje, scenografe i vokalne soliste.
Zahvaljujući profesoru Joviću Tuzla je kroz Ansambl Iskre imala svog ambasadora kulture, jer nema mjesta u bivšoj Jugoslaviji gdje nije nastupao, snimao emisije za sve tadašnje televizije. Pod njegovom dirigentskom palicom održano je više od 400 koncerata u BiH, kao i zemljama Evrope.
Profesor Slavko je sa Iskrama snimio tri LP ploče, od toga su izašle dvije, a jedna je snimljena pred sami rat, pa nije izdata. Njihov zajednički rad prestaje zbog ratnih dešavanja, ali na inicijativu Doma mladih i veliku želju profesora Slavka, Ansambl Iskre ponovo je okupljen 2004.godine. Sve do 2010.godine profesor Slavko aktivno radi sa Ansamblom kojeg, zbog bolesti, definitivno napušta, ali samo fizički jer je do posljednjeg trenutka svog života brinuo za Ansambl Iskre, njegovo životno djelo, koje će ostati kao vječni spomen na VELIKOG čovjeka i humanistu. Što su Mostare bile “Mostarske kiše” to su Tuzli Slavkine “Iskre”.
Neka mu je vječna slava i hvala!
(tuzlarije.net)
